Tussen Shenzhen en Hongkong: The Crossing (2018) toont de spanningen van leven op de grens

Marie-Elise Van Der Poorten:

The Crossing (2018), 3/5

Voor Made in China Fest van Cinema Sphinx in Gent bekeken we The Crossing, het regiedebuut van Bai Xue. De film vertelt het verhaal van Peipei, een tiener die woont in Shenzhen, China, en dagelijks de grens oversteekt naar haar school in Hongkong. De geschiedenis van Hongkong en China is iets waar ik weinig van afweet, voor de film kregen we wel een korte uitleg over deze geschiedenis. 
Hong Kong staat onder het bestuur van China sinds 1997, maar heeft wel een deel onafhankelijkheid. In 2017 nog waren er protesten in Hong Kong, zo zouden er wel verkiezingen worden gehouden, maar de kandidatenlijst zou gekozen worden door de Chinese overheid. Een actueel en politiek geladen thema, maar opvallend genoeg wordt dit niet besproken in de film; ongetwijfeld een bewuste keuze van Bai Xue, zeker gezien de film slechts een jaar na de protesten uitkwam.
De droom van Peipei is om te reizen naar Japan samen met haar beste vriendin Jo. Om het geld daarvoor bijeen te krijgen, raakt ze betrokken bij de smokkel van smartphones over de grens Dit doet ze via Hao, de vriend van Jo, die al langer deel uitmaakt van een bende die telefoons van Hongkong naar Shenzhen smokkelt. De smartphones zijn  eerder verkrijgbaar en zijn ook goedkoper te krijgen in Hong Kong. Aangezien Peipei amper 16 is en nog studeert, kan ze onopvallend de grens dagelijks oversteken - een ideale aanwinst voor de bende.
De relatie tussen Peipei en Hao wordt steeds ingewikkelder. Alhoewel er nooit expliciete scènes in de film voorkomen, is de meest sensuele - en volgens mij ook de beste scène in de film - die waarin ze besluiten zonder medeweten van de bende zelf smartphones te smokkelen. In een kamer met rood licht, bezweet en met hoorbare ademhaling, binden ze de toestellen vast aan elkaars lichaam. Veel meer gebeurd er niet, maar door de manier waarop deze scène gefilmd is, is het voor mij één van de meest aangrijpende scènes van de film.
De film was een boeiende slow-burn. Ik vond het heel interessant om eens verder te kijken dan alleen Westerse cinema. In de film kwamen allerlei thema’s als liefde, vriendschap, maar ook criminaliteit naar boven. Het enige jammere is dat er niet meer ingespeeld werd op de politieke situatie. Omwille van de criminele verhaallijn zou die politieke situatie volgens mij de film complexer hebben gemaakt en completer geweest zijn.

Anaïs Medaer:

The crossing (2018) 3/5

Deze film is geregisseerd door Bai Xue. Zelf geboren in China geeft hij het verhaal weer van een zestien jarig meisje genaamd Peipei. Peipei droomt ervan om met haar beste vriendin naar Japan te vliegen om sneeuw te zien. Elke dag moet ze de grens oversteken om naar school te gaan in Hongkong. Elke dag wandelt ze door de douane zonder problemen en gaat ze naar school. Zodat ze haar reis kan betalen werkt ze een parttime job in een restaurant. Na een feestje in Hongkong wil ze de trein over de grens nemen, terug naar haar woonplaats, tot dat er opeens een van de jongens op het feestje een pakketje in haar handen steekt en wegrent van de douane. Ze ontdekt thuis dat het een gesmokkelde iPhone is en levert hem af bij het adres dat ze doorgestuurd krijgt. Wanneer ze het geld krijgt van de iPhone merkt ze dat dit een veel gemakkelijkere manier is om geld te verdienen. Na wat overwegen sluit ze zich aan bij de Hongkongse bende die de iPhones verkopen en geraakt ze verzeilt in hun smokkelspel tussen Hongkong en China
Er wordt een duidelijk onderscheid gemaakt tussen Peipei die nog steeds een tienermeisje is en haar geheime leven bij de smokkelbende. Maar ook hoe deze deels in elkaar verwikkelt geraken, zoals de geheime liefde tussen haar en Hao.
Doorheen de film vormt er een traag opbouwende romance tussen Hao, het vriendje van Peipei’s beste vriendin en Peipei zelf.
Bai Xue is erin geslaagd om een scène waarin Hao iPhones rond Peipei plakt een spanning te geven, zonder enige romantische indicatie. De atmosfeer van de scène en het gebruik van geluid en camerawerk doen helemaal hun werk. 
De manier van filmen is voor mij eigenlijk ook het opvallendste aspect. De cinematografie en de blauwe sfeer dat bijna over de hele film plaatsvindt maakt alles mysterieuzer waardoor je helemaal in het verhaal zit.
Door de onwetendheid van Peipei en haar zoektocht naar warmte, die ze niet vindt bij haar moeder, geraakt ze verzeilt in criminaliteit en verraad naar haar smokkelbende.
Het verhaal geeft voor mij duidelijk weer dat wij in een grote consumptiemaatschappij leven en dat Peipei tot het uiterste wilt gaan om haar droom te bereiken, de sneeuw zien en uit haar oude leven ontsnappen. Er worden veel referenties gemaakt naar de grootsheid die de karakters willen voelen doorheen de film, bijvoorbeeld wanneer Hao op de berg staat en “I’m the king of Hongkong” schreeuwt. Dit wordt ook meerdere keren op andere manieren uitgesproken doorheen de film.
Ik vind persoonlijk dat er te weinig wordt gesproken over het beleidt van China tegen over Hongkong. Voor de film begon werd hier kort over geïnformeerd, maar voor mij niet genoeg, wat ik wel een verlies vind binnen het verhaal zelf.