Gedichtenboomhut
Centraal op het stationsplein was RADIO BABEL te vinden, een boomhut waar Maud Van Hauwaert personen uitnodigde voor een gesprek. Ze liet haar genodigden een gedicht voordragen in een andere taal waarna ze het gedicht ook in het Nederlands vertaalde. Zo kon het publiek het verhaal dat zich verschuilt achter het gedicht ontdekken.
Snelle kunst
Daarnaast waren nog heel wat kunstwerken te bewonderen waar je minder tijd voor nodig had. Een daarvan was MISCONNECTED, een oude telefooncel waarin je kon luisteren naar het verhaal van iemand die aan de zijlijn van de maatschappij staat. Ook was er een MOBILE CINEMA waar je kon meekijken hoe het eraan toe gaat in gesloten centra voor illegalen. Je kwam ook te weten hoe omwonenden hiertegenover staan. Maar het was niet allemaal bittere ernst. Bij het grappige TRACKING TRACES kon je krijtlijnen volgen op de vloer. Soms werden jouw voetstappen zelf ook een krijtlijn doordat twee jonge heren je achtervolgden met een reusachtige krijtstok. In het stationsgebouw had je DESIRE LINES. Hier kon je op de grond een verhaal van een ontheemde lezen, dat na het lezen telkens werd weggeveegd door een man met een industriële kuismachine. Het zorgde voor een normalisering van de mooie woorden.
(N)iemand is (il)legaal
Naast de verschillende kunstwerken, waren ook voorstellingen of debatten aan de gang. Er was bijvoorbeeld het debat (N)IEMAND IS (IL)LEGAAL waarbij Hamid Hisari (intercultureel werker Artsen Zonder Grenzen) en Joren Vermeersch (kabinetsmedewerker Asiel en Migratie) een boeiend gesprek hadden over waar we tegenwoordig onze grens leggen. Het was zeer interessant om vanuit twee verschillende standpunten te kijken naar dit onderwerp. Het publiek kreeg aan het einde van het debat zelf wat inspraak en hieruit bleek dat velen vonden dat we meer opvangcentra moeten hebben voor vluchtelingen en er een oplossing moet komen voor vluchtelingen die niet worden erkend als vluchteling.
Linten, linten en nog eens linten
Nog een bijzonder kunstwerk was PURE van Christian Bakalov. Twee personen werden op een speciale manier naar een taxifiets gebracht, hoe dit verliep kan je in het filmpje zien. In de taxifiets hadden ze muziek in de oren en een blinddoek voor de ogen. De inzittenden wisten niet waar de taxifiets hen naartoe bracht, maar wij wel. Zo gingen wij naar de geheime ruimte en konden we alles volgen. Eerst werden de personen heel relaxed aangeraakt langs de benen, armen en schouders. Daarna werden ze begeleid door zilveren en gekleurde linten, hierbij droegen ze een bril met verschillende lagen folie waardoor ze niet scherp konden zien. Dit alles gebeurde op heel ontspannende muziek. Op het einde kregen ze alsnog een massage. Ongetwijfeld een zeer rustgevende gebeurtenis om jezelf terug te vinden.