Op 27 maart vond Dag van het Theater plaats. Acteurs Tessa, Elias en Marie, te zien in voorstelling ‘Ruzie’, vertellen over hun carrière als theatermaker. Duik in de magie van spelen en vertellen en ontdek hoe theater een leven kan veranderen.
Hoe zijn jullie begonnen met acteren?
- Tessa: Ik studeerde in 2016 af aan de Toneelschool op de ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten. Daarna ging ik bij enkele theatergezelschappen, nu ben ik aangesloten bij Theater Artemis.
- Elias: Ik speel al toneel sinds mijn 16e. Ik ben begonnen bij het theater in Antwerpen en volgde later de opleiding ‘mime’. Sinds enkele jaren ben ik aangesloten bij Theater Artemis.
- Marie: Ik ben in 2016 afgestudeerd aan de mimeschool in Amsterdam. De afstudeerklas formeerde vervolgens het mimegezelschap Schwalbe. De laatste 5 jaar ben ik actrice voor Theater Artemis.
Waarover gaat de voorstelling ‘ruzie’?
- Tessa: In de voorstelling spelen we onszelf: Tessa, Marie en Elias. Het concept is simpel, we bevinden ons op een draaitoneel en maken een uur lang ruzie. We ruziën met elkaar, het decor, ons kostuum en zelfs met het publiek.
- Elias: In ‘Ruzie’ pretenderen we heel volwassen te zijn, maar eigenlijk bewijzen we het tegenovergestelde door voortdurend op elkaar te vitten. De voorstelling toont aan dat kinderen soms volwassener zijn dan volwassenen zelf.
- Marie: Dat zeiden twee kinderen in het publiek ooit eens: ‘Ze zijn echt nog kinderachtiger dan wij.’ Misschien laten ouders soms uitschijnen alsof ze alles in de hand hebben terwijl dat niet altijd zo is.
Wat is het verschil tussen spelen voor volwassenen of kinderen?
- Tessa: Volwassenen kijken veel netter naar toneel. Ze reageren niet echt in het moment. Kinderen daarentegen, reageren alsof ze naar een film zouden kijken en alles wat ze voelen en denken komt er gewoon meteen uit. Dat zorgt ervoor dat het ontroerender is om voor hen te spelen.
- Marie: Bij volwassenen hoor je pas achteraf in de foyer wat ze er van vonden, al is dat zelf uitzonderlijk!
- Elias: Ik zou prefereren om de afwisseling te hebben om te spelen voor zowel kinderen als volwassenen. Kinderen geven ons veel energie, maar het vraagt ook energie. Je moet echt wel de controle erbij houden. Volwassenen kunnen een zekere rust geven tijdens de voorstelling.
Wat is jullie mooiste herinnering als acteur/actrice?
- Elias: als je voelt dat een voorstelling iets teweegbrengt bij het publiek. Zien hoe een toneelstuk mensen kan raken, daar doe ik het voor!
- Tessa: voor mij is de groep van belang! Als de groep leuk is, maakt het eigenlijk niet uit hoe interessant het stuk is, de collega’s zijn heel belangrijk!
- Marie: We hadden laatst een meisje die eerst zat te huilen en op het einde van de voorstelling was ze aan het lachen. Als acteur dat teweeg te kunnen brengen, geeft een heel speciaal gevoel.
Wat doet theater met jullie als persoon?
- Marie: Er heerst een magie rond theater. Ik kan een wereld creëren en kanten van mezelf ontdekken die ik in het dagelijkse leven misschien zou achterhouden.
- Elias: Als ik acteer, stort ik me in een ander leven. Als ik op het podium sta, is het mogelijk om voor even te ontsnappen aan de realiteit.
Zijn er negatieve kanten aan theater?
- Marie: Veel mensen onderschatten dat theater hard werken is. Soms is het lastig om aan anderen te moeten bewijzen dat het meer is dan een passie, het is een beroep. Verder is het ook niet mogelijk om er even van af te stappen. Als er een voorstelling is moet je er staan, al voel je dat het op dat moment mentaal of fysiek niet gaat.
- Elias: in de maatschappij wordt theater vaak nog steeds gezien als een uit de hand gelopen hobby, terwijl het echt wel een intensieve job is.
- Tessa: Theater is keihard werken, net zoals de bakker dat doet!
Waarom moeten mensen naar theater gaan kijken?
- Elias: Jetse, de artistieke leider van theater Artemis zegt het altijd zo: ”We geven kinderen les in vertrouwen, in een wereld van paniek”. Ik geef hem daar volledig gelijk in. Theater moet niet altijd braaf zijn. We leven in een wereld die niet gemakkelijk is en we proberen handvaten te geven om met een andere blik naar verschillende zaken te leren kijken.
- Tessa: We leren ze eigenlijk op een veilige manier met het leven omgaan.
- Marie: Ik zie als het als een soort plezierig ontregelen van de kinderen en dat geeft een geruststellend gevoel. Theater kan op een ander manier deuren openen, dan wanneer je aan tafel aan het praten bent. Het kan vragen en gesprekken oproepen die met taal niet mogelijk zouden zijn.
Bekijk hier de video over ‘Ruzie’: