Geen mens die in tijden van lockdown light zal stellen dat hij de leukste periode uit zijn leven meemaakt. Zeker nu de betere platenboer zijn jaarlijkse feestdag, Record Store Day, naar twintig juni moet verschuiven en de festivalzomer in het water valt. Maar als dat “blijven in je kot” toch één voordeel geniet, dan wel het volgende: veel extra tijd voor je hobby’s, … zoals muziek. Voor velen onmisbaar, en dat is bij Ravagemakers Kim Lannoo en Briek Plasschaert niet anders. Het duo liet zich de afgelopen drie maanden onderdompelen in een bak vol gloednieuwe platen, om er nu allebei een vijftal uit te lichten. Of hoe de soundtrack van een coronatijdperk plots een pak draaglijker klinkt.
Bombay Bicycle Club – Everything Else Has Gone Wrong
Net geen zes jaar heeft het geduurd vooraleer de alternatieve rockers van Bombay Bicycle Club nog eens naar buiten kwamen met een album. En die stelt gelukkig niet teleur. Everything Else Has Gone Wrong is precies wat je als trouwe fan van de Londense band mag verwachten. Melancholische riffs, het nog altijd even atypische stemgeluid van frontman Jack Steadman, een setje songs dat spontaan doet hunkeren naar mooie lentedagen zonder corona, … De plaat mag dan wel geen originele ommezwaai betekenen, toch is Everything Else Has Gone Wrong eentje om te koesteren. Al was het maar omdat het zo lang geleden was dat de Britten nog met nieuw materiaal op de proppen kwamen.
Zeker beluisteren: ‘Everything Else Has Gone Wrong’, ‘Eat, Sleep, Wake (Nothing But You)’
Grimes – Miss Anthropocene
Nog een artieste die er een handje van weg heeft om lang uit de spotlights te blijven. Haar meesterlijke plaat Art Angels dateert al van 2015, maar aan relevantie heeft de dame niet ingeboet. Integendeel zelfs. Met Miss Anthropocene geeft Claire Boucher haar status binnen de experimentele pop een extra boost. Verwacht geen satanische kauwgomballenpop die de voorganger typeerde, wel duistere artpop waarin ze meer dan ooit haar voorliefde voor K-pop, videogames en hypnotiserende beats in de strijd gooit. Toch is dé uitschieter van een totaal ander kaliber: We Appreciate Power. Aanvankelijk uitgebracht als single, maar vreemd genoeg enkel te vinden op de Deluxe-versie van de plaat. Een ruim vijf minuten durende achtbaanrit vol snoeiharde gitaren die de wetten van de pop keihard tegen de schenen schopt. Zo horen we Grimes het liefst.
Zeker beluisteren: ‘So Heavy I Fell Through the Earth’, ‘Violence’, ‘4ÆM’, ‘We Appreciate Power’
Mura Masa – R.Y.C.
Het was even slikken voor de trouwe aanhang van Mura Masa. Zijn nieuwste album R.Y.C. – afkorting voor Raw Youth Collage – was ditmaal niet doordrenkt met aanstekelijke elektronica en dance. In plaats daarvan schiet de plaat alle richtingen uit. Een beetje rock, pop, electronica tot zelfs rap: geen van allen mist de boot. Niet verwonderlijk dus dat Alex Crossan ook een waslijst features de show laat stelen. Vooral Deal Wiv It valt daarbij op: een vleugje stevige garagepunk gecombineerd met een heerlijke performance van hiphopweirdo slowthai. Maar vergis u niet: ook naast die supersingle valt veel goeds te ontdekken. Voor ieder wat wils dus, zelfs voor diegenen die dachten dat we hier ‘amper’ te maken hadden met een tieneridool.
Zeker beluisteren: ‘I Don’t Think I Can Do This Again’, ‘Deal Wiv It’
Soccer Mommy – Color Theory
Indierockchicks schieten de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond. Artiestes als Courtney Barnett, Phoebe Bridgers en Lucy Dacus zijn inmiddels flink gevorderd in hun weg naar de top, maar misschien valt de meest getalenteerde dame voorlopig een trapje lager te vinden. Maak kennis met Sophie Allison, beter bekend als Soccer Mommy, en haar stel rocksongs waar een streepje melancholie nooit veraf is. Color Theory voelt aan als een verlengstuk van haar vorige plaat Clean, maar een straf is dat niet. Veertig minuten lang krijg je de kans om weg te dromen en te mijmeren over het verleden. Al vanaf de hartverscheurende opener bloodstream bezingt Allison de deprimerende kanten van haar leven, om daar voor de rest van het album nauwelijks van af te wijken. Zeker niet de vrolijkste plaat uit de rij, wel eentje die onmiddellijk naar de keel grijpt.
Zeker beluisteren: ‘bloodstream’, ‘circle the drain’
Pet Shop Boys – Hotspot
Misschien wel dé partyplaat die 2020 tot dusver te bieden heeft. Al sinds de jaren tachtig is het Britse duo nauwelijks afgeweken van hun extreem catchy dancepop. Nieuwe worp Hotspot brengt daar evenmin verandering in. De beats klinken nog altijd rijp voor elke nachtclub, en ook de lijzige stem van Neil Tennant blijf je uit de duizend herkennen. Eén lange zit vol euforische knallers is het evenwel niet. De melancholische ballad You Are The One haalt al na één nummer het tempo onderuit: een riedeltje dat ook dieper in het album wordt herhaald en smaakt naar meer. Al blijft de essentie van de Pet Shop Boys, dansvloeren vullen met superieure popsongs, hun grootste troef. Het drieluik hieronder is alvast een ideale starterkit.
Zeker beluisteren: Will-o-the-wisp, Happy People, Monkey Business